Z kubkiem kawy wychodzę na rozgrzany słońcem taras. Wielkie okiennice otwierają się ze skrzypem. Ciepły podmuch powietrza podrywa firanki. Siadam z kawą w fotelu. Październik – mam na sobie tylko piżamę, nie czuje chrzty chłodu… to tutaj zatrzymało się lato. Już wiem, że spędzę tu kolejną jesień. Majestatyczne góry odbijają się w jeziorze. Pierwsze motorówki tną toń jeziora. Niesamowite – od domu dzielą mnie 3h drogi. Tak niewiele, by znaleźć się w innym świecie… Z kawą schodzę do ogrodu, kamiennymi schodkami prosto do furtki. Widzę przystań, pod stopami cicho podrywają się pierwsze liście. Mijam posągi – tak czyste jakby stały tu dopiero od wczoraj. Kwiaty wciąż kwitną a woda jest przyjemnie ciepła. Lombardia jest dla mnie od tej chwili zaczarowaną krainą…